دوبل
لغتنامه دهخدا
دوبل . [ ب َ ] (ص ) بی وفا و بی حقیقت را گویند. (برهان ) (از آنندراج ) (ازفرهنگ جهانگیری ). خائن . (ناظم الاطباء) :
تن دوبل و بیوفاست ای خواجه
چندین مطلب مراد از این دوبل .
رجوع به دوربل شود.
تن دوبل و بیوفاست ای خواجه
چندین مطلب مراد از این دوبل .
رجوع به دوربل شود.