دمگه
لغتنامه دهخدا
دمگه . [ دُ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) دمگاه که دم از آنجا روید. (انجمن آرا) (آنندراج ) :
از دم و دمگاه اویم دم گرفت
دُمگه او دَمگهم محکم گرفت .
رجوع به دُمگاه شود.
از دم و دمگاه اویم دم گرفت
دُمگه او دَمگهم محکم گرفت .
رجوع به دُمگاه شود.