دمندان

دمندان .[ دَ م َ ] (اِ) دوزخ . (از برهان ) (ناظم الاطباء) (ازآنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ) (انجمن آرا) :
درخت بارور در کشتمندان
چو بنشانند رستند از دمندان .

زراتشت بهرام (از آنندراج ).

هر آن کو کند جرم مجرم درسته
کند فضل حق از دمندانْش رسته .

رضی الدین لالای قزوینی .

|| آتش . (برهان ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (انجمن آرا) (فرهنگ جهانگیری ) :
گردد اَز خشم تو چوزهر طبرزد
گردد اَز لطف تو چو آب دمندان .

شهاب (از آنندراج ).