دلپذیری
لغتنامه دهخدا
دلپذیری . [ دِ پ َ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت دلپذیر. مطبوع بودن . مرغوب بودن .دلخواه بودن . دلنشین بودن . محبوب بودن :
هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی
به دلپذیری نقش نگار ما نرسد.
هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی
به دلپذیری نقش نگار ما نرسد.