دلشدگی
لغت‌نامه دهخدا
دلشدگی . [ دِ ش ُ دَ /دِ ] (حامص مرکب ) حالت و کیفیت دلشده . غمزدگی . پریشانی و اضطراب . || عاشقی . عشق :
مردمان گویند این دلشدگی چیست بر او
این قضائی است بر این سر که ندانم چه قضاست .
در دلشدگی قرار می دار
صبری بستم بکار می دار.
غم داد دل ازکنارشان برد
وز دلشدگی قرارشان برد.
|| دیوانگی . جنون . (ناظم الاطباء). خُلفَة. تَعَتﱡه . عَتاهة. عته . [ ع َ / ع ُ ] . (منتهی الارب ). معتوهی . || حماقت . نادانی . (ناظم الاطباء).
مردمان گویند این دلشدگی چیست بر او
این قضائی است بر این سر که ندانم چه قضاست .
در دلشدگی قرار می دار
صبری بستم بکار می دار.
غم داد دل ازکنارشان برد
وز دلشدگی قرارشان برد.
|| دیوانگی . جنون . (ناظم الاطباء). خُلفَة. تَعَتﱡه . عَتاهة. عته . [ ع َ / ع ُ ] . (منتهی الارب ). معتوهی . || حماقت . نادانی . (ناظم الاطباء).