دز
لغتنامه دهخدا
دز. [ دَ ] (اِ) دژ. کوشک و بالاخانه . (برهان ). کوشک . (جهانگیری ). رواق . دهلیز. کاشانه . کوشک . بالاخانه . (ناظم الاطباء) :
چو ببرید رستم بن شاخ گز
بیامد ز دریا به ایوان و دز.
نیک بنگر تا برون زین دز چه باید مرترا
آن بدست آور کنون کاندر میان این دزی .
چو ببرید رستم بن شاخ گز
بیامد ز دریا به ایوان و دز.
نیک بنگر تا برون زین دز چه باید مرترا
آن بدست آور کنون کاندر میان این دزی .