درسگاه
لغتنامه دهخدا
درسگاه . [ دَ ] (اِ مرکب ) مدرسه . مکتب . درس خانه . (آنندراج ) :
به درسگاه مولانا قطب الدین شیرازی رفت . (منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلین ص 135). مسود این اوراق ... در درسگاه دین پناه ... قوام الملة و الدین عبداﷲ. (مقدمه ٔ منسوب به محمد گل اندام ).
مرا که صوفی صافم ز درسگاه علی
رسیده سینه به سینه علوم حقانی .
به درسگاه مولانا قطب الدین شیرازی رفت . (منتخب لطائف عبید زاکانی چ برلین ص 135). مسود این اوراق ... در درسگاه دین پناه ... قوام الملة و الدین عبداﷲ. (مقدمه ٔ منسوب به محمد گل اندام ).
مرا که صوفی صافم ز درسگاه علی
رسیده سینه به سینه علوم حقانی .