دبس

دبس . [ دِ / دِ ب ِ ] (ع اِ) دوشاب خرما. (منتهی الارب ). دوشاب خرما را گویند که آتش ندیده باشد. (برهان ) (لغت محلی شوشتر). شیره ٔ خرما. عصاره ٔ رطب ناپخته . (بحر الجواهر). صاحب اختیارات بدیعی گوید بپارسی دوشاب خرمائی گویند و بهترین آن بصری بود که آنرا سیلان خوانند و آن آتش ندیده باشد و آنچه از رطب فارسی گیرند دوشاب خوانند طبیعت آن گرم و تر بود و کلف زائل بگرداند... (اختیارات ). و نیز رجوع به تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 154 شود. || مطلق دوشاب . (لغت محلی شوشتر). شیره . دوشاب . (دهار) (بحر الجواهر) (مهذب الاسماء).دوشاب یعنی شیره ٔ انگور. (غیاث ). || انگبین . (منتهی الارب ).