دانه بستن
لغت‌نامه دهخدا
دانه بستن . [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) (... خوشه و در خوشه ) پیدا آمدن گندم و مانند آن در خوشه . (آنندراج ). پیدا آمدن و از حالت شیری به انجماد و سفتی گراییدن حب گندم یا جو یا عدس و جز آن :
فیض ما دیوانگان کم نیست از بهر بهار
خوشه بندد دانه ٔ زنجیر در زندان ما.
خوشه ٔ من دانه گر بندد دل پروانه است
برف را در خرمن من رنگ و رو کاهی شود.
اجراء؛ دانه بستن گیاه . اخلاع ؛ دانه بستن خوشه . (منتهی الارب ).
فیض ما دیوانگان کم نیست از بهر بهار
خوشه بندد دانه ٔ زنجیر در زندان ما.
خوشه ٔ من دانه گر بندد دل پروانه است
برف را در خرمن من رنگ و رو کاهی شود.
اجراء؛ دانه بستن گیاه . اخلاع ؛ دانه بستن خوشه . (منتهی الارب ).