داد دل ستاندن
لغتنامه دهخدا
داد دل ستاندن . [ دِ دِ س ِ دَ ] (مص مرکب ) بواقعی گرفتن حق خود. گرفتن حق خود بواقعی از کسی یا چیزی . انتصاف . داد ستدن . رجوع به داد ستدن شود :
برسم فریدون و آیین کی
ستانیم داد دل از رود و می .
برسم فریدون و آیین کی
ستانیم داد دل از رود و می .