خونابه آشام
لغتنامه دهخدا
خونابه آشام . [ ب َ / ب ِ ] (نف مرکب ) کنایه از ظالم . دل آزار. (آنندراج ). || غمخوار :
رفت صادق خان ز دهر آن نور چشم مردمی
در غمش چون مردمک خونابه آشامیم ما.
رفت صادق خان ز دهر آن نور چشم مردمی
در غمش چون مردمک خونابه آشامیم ما.