خوشا
لغت‌نامه دهخدا
خوشا. [ خوَ / خ ُ ] (صوت ) ای خوش . طوبی . مرحبا. بسیار خوش . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع). حبذا :
خوشا نبید غارجی با دوستان یکدله .
رهایی نیابم سرانجام از این
خوشا باد نوشین ایران زمین .
اگرچه من ز عشقش رنجه گشتم
خوشا رنجی که نفزاید ملالا.
خوشم نبید و خوشا روی آنکه داد نبید.
خوشا بهار تازه و بوس و کنار یار.
شبی گذاشته ام دوش خوش بروی نگار
خوشا شبی که مرا دوش بود با رخ یار.
خوشا آنکس که بارش کمترک بی .
بت زنجیرموی از گفتن او
برآشفت ای خوشا آشفتن او.
زهی آسایش و راحت نظر را کش تو منظوری
خوشا بخشایش و دولت پدر را کش تو فرزندی .
خوشا وقت مجموع آنکس که اوست .
خوشا تفرج نوروز خاصه درشیراز.
در این خرقه بسی آلودگی هست
خوشا وقت قبای می فروشان .
خوشا آن دم کز استغنای مستی
فراغت باشد از شاه و وزیرم .
دلم از قیل و قال گشته ملول
ای خوشا خرقه و خوشا کشکول .
- خوشا بحال تو ؛ طوبی لک . خنک ترا.
خوشا نبید غارجی با دوستان یکدله .
رهایی نیابم سرانجام از این
خوشا باد نوشین ایران زمین .
اگرچه من ز عشقش رنجه گشتم
خوشا رنجی که نفزاید ملالا.
خوشم نبید و خوشا روی آنکه داد نبید.
خوشا بهار تازه و بوس و کنار یار.
شبی گذاشته ام دوش خوش بروی نگار
خوشا شبی که مرا دوش بود با رخ یار.
خوشا آنکس که بارش کمترک بی .
بت زنجیرموی از گفتن او
برآشفت ای خوشا آشفتن او.
زهی آسایش و راحت نظر را کش تو منظوری
خوشا بخشایش و دولت پدر را کش تو فرزندی .
خوشا وقت مجموع آنکس که اوست .
خوشا تفرج نوروز خاصه درشیراز.
در این خرقه بسی آلودگی هست
خوشا وقت قبای می فروشان .
خوشا آن دم کز استغنای مستی
فراغت باشد از شاه و وزیرم .
دلم از قیل و قال گشته ملول
ای خوشا خرقه و خوشا کشکول .
- خوشا بحال تو ؛ طوبی لک . خنک ترا.