خوش روزگار

خوش روزگار. [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) مرفه الحال . با عیش . با زندگی راحت :
شاها رهی ز جود تو خوش روزگار شد
کز روزگار عمر تو خوش روزگار باد.

مسعودسعد.

|| (اِ مرکب ) روزگار خوش . روز خوش .