خوش خرامی
لغتنامه دهخدا
خوش خرامی . [خوَش ْ / خُش ْ خ ِ / خ َ / خ ُ ] (حامص مرکب ) خوش رفتاری . نیک رفتاری . (یادداشت مؤلف ). کش خرامی :
تو رایض من به خوش خرامی
من توسن تو به بدلگامی .
|| خوش خلقی . خوش اخلاقی .
تو رایض من به خوش خرامی
من توسن تو به بدلگامی .
|| خوش خلقی . خوش اخلاقی .