خورسند
لغتنامه دهخدا
خورسند. [ خوَرْ / خُرْ س َ ] (ص ) خشنود. خوشحال و شادکام . بشاش . (ناظم الاطباء). خرسند :
مبادا کس اندر جهان هیچگاه
که خورسند باشد بجفت تباه .
|| قانع. راضی . رجوع به خرسند شود.
مبادا کس اندر جهان هیچگاه
که خورسند باشد بجفت تباه .
|| قانع. راضی . رجوع به خرسند شود.