خواب جای
لغتنامه دهخدا
خواب جای . [ خوا / خا ] (اِ مرکب ) خوابگاه . اطاق خواب . مَرقَد. (یادداشت بخط مؤلف ) :
چو رفتی ز مجلس سوی خوابجای
پس از خواب مستی بمجلس میای .
کِناس ؛ خواب جای آهو در درخت . مُناخ ؛ خوابجای شتر. (منتهی الارب ). رجوع به خواب جا شود.
چو رفتی ز مجلس سوی خوابجای
پس از خواب مستی بمجلس میای .
کِناس ؛ خواب جای آهو در درخت . مُناخ ؛ خوابجای شتر. (منتهی الارب ). رجوع به خواب جا شود.