خط بطلان
لغتنامه دهخدا
خط بطلان . [ خ َطْ طِ ب ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) علامتی که برای بطلان امری میباشد. خطی برای بطلان چیزی روی آن کشند :
صوفی بیا که خرقه ٔ سالوس برکشیم
این نقش زرق را خط بطلان بسر کشیم .
صوفی بیا که خرقه ٔ سالوس برکشیم
این نقش زرق را خط بطلان بسر کشیم .