خشین سار
لغتنامه دهخدا
خشین سار. [ خ َ ] (اِ مرکب ) نوعی از مرغابی باشد که پشت او سیاه رنگ و بر میان سر خال سپیدی دارد و او را خشین سار به جهت آن گویند که بباز سیاه رنگ می ماند چه خشین باز سیاه رنگ و سار بمعنی «مانند» باشد . (برهان قاطع) :
از آن کردار کو مردم رباید
عقاب تیز نر باید خشین سار.
برگهای رز چون پای خشین ساران
زرگون ایدون همچون رخ بیماران .
از آن کردار کو مردم رباید
عقاب تیز نر باید خشین سار.
برگهای رز چون پای خشین ساران
زرگون ایدون همچون رخ بیماران .