خدمتگری
لغت‌نامه دهخدا
خدمتگری . [ خ ِ م َ گ َ ] (حامص مرکب ) خدمت کاری . حالت خدمتگر. عمل خدمتگر :
ولیکن بخدمتگری هفت سال
کمربسته باید بفرخنده حال .
سرای ملک بخدمتگریست بر درگاه .
تو به همه ٔ کویها فرودویدی از مقامری و قلاشی و خدمتگری . (کتاب المعارف ).
کنون کآمدی وین خبر شد عیان
بخدمتگری چون نبندم میان .
خدمتش آرد فلک چنبری
بازرهد ز آفت خدمتگری .
همان خان خانان بخدمتگری
جریده بهمراهی و رهبری .
کنیزان چابک غلامان چست
بهنگام خدمتگری تندرست .
ولیکن بخدمتگری هفت سال
کمربسته باید بفرخنده حال .
سرای ملک بخدمتگریست بر درگاه .
تو به همه ٔ کویها فرودویدی از مقامری و قلاشی و خدمتگری . (کتاب المعارف ).
کنون کآمدی وین خبر شد عیان
بخدمتگری چون نبندم میان .
خدمتش آرد فلک چنبری
بازرهد ز آفت خدمتگری .
همان خان خانان بخدمتگری
جریده بهمراهی و رهبری .
کنیزان چابک غلامان چست
بهنگام خدمتگری تندرست .