خداداد

خداداد. [ خ ُ ] (ن مف مرکب ) چیزی که خدا بخشنده است و کس را در آن دخلی نباشد. (آنندراج ). فطری . جبلی . موهوبی :
گفت کافر خدای داد بمن
این خداداد شاد باد بمن .

نظامی .

خوب رویان جهانی همه زیور بستند
دلبرماست که با حسن خداداد آمد.

حافظ (از آنندراج ).

چه سازد صنعت مشاطه با حسن خدادادش
ز طوق قمریان خلخال داده سرو آزادش .

صائب (از آنندراج ).

- امثال :
خریت بهره ٔ خداداد است .