ختمی
لغتنامه دهخدا
ختمی . [ خ َ ] (اِخ ) مصطفی بیک وی ﷲباشی سلطان سلیم خان ثانی پادشاه عثمانی بود و بزمان او به بیکی در چند ناحیه برگزیده شد او نیز از شعرای قرن دهم عثمانی بوده و در اشعار خود به ختمی تخلص می کرده است چنانکه در این بیت می آید :
جنت کوینده یارک جلوه لرقلمه غیچون
ختمیا طاوس وش طاقندی شهپر آفتاب .
جنت کوینده یارک جلوه لرقلمه غیچون
ختمیا طاوس وش طاقندی شهپر آفتاب .