خبث چشم

خبث چشم . [ خ ُ ث ِ چ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) به اشاره ٔ چشم و ابرو و تعنت و تشنیع کردن و آنرابه عربی خبث حدقه گویند. (از آنندراج ) :
ز یک غفلت بخبث چشم و ابرو
سیه رو وانمایندت چو زنگی .

یحیی کاشی (ازآنندراج ).