خانه باف
لغتنامه دهخدا
خانه باف . [ ن َ / ن ِ ] (ن مف مرکب ) جامه ای که در خانه بافته شده باشد. (ناظم الاطباء). قماشی که آنرا غلامان و خانه زادان بافته باشند. چنانکه در اصفهان چیزهای کار غلامان شهرت و امتیاز دارند. (از آنندراج ) :
ز کتان و متقالی خانه باف
زده کوهه ٔ کوهه چون کوه قاف .
ز کتان و متقالی خانه باف
زده کوهه ٔ کوهه چون کوه قاف .