خاصه بک

خاصه بک . [ ص َ / ص ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) بزرگ . بزرگوار. لقبی از القاب ترکان است و در دوره ٔ قاجاریه نیز بوده و آن مرکب از خاصه ٔ عربی و بک ترکی است :
آنکه گرفت دست تو خاصه بک زمان بود.

مولوی (غزلیات ).

باده ٔ خاص درفکن خاصه بک خدا توئی .

مولوی (غزلیات ).