خارسان
لغت‌نامه دهخدا
خارسان . (اِ مرکب ) خارستان . این کلمه مرکب از خار و سان است چون بیمارسان بمعنی بیمارستان و شارسان بمعنی شارستان . رجوع به فرهنگ شاهنامه ٔ ولف شود، خارستان :
خردمند مردم از آن شارسان
گزیده بهامون یکی خارسان .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 209 نمره ٔ 1435).
برآورد پرمایه ده شارسان
شد آن شارسانها کنون خارسان .
برفتند شادان بدان شارسان
کجا گشته بود آنزمان خارسان .
اگر تو بکوبی در شارسان
بشاهی نیابی مگر خارسان .
همان خارسان این سرای سپنج
که هم ناز و گنج است و هم درد و رنج .
نگه کرد جائی که بد خارسان
از او کرد خرم یکی شارسان .
من از بهر ایشان یکی شارسان
بر آرم به بومی که بد خارسان .
بگشتند برگرد آن شارسان
که بد پیش از آن سربسر خارسان .
بپیش اندر آمد یکی خارسان
پیاده ببود اندر آن کارسان .
بساشارسان گشت بیمارسان
بسا گلستان نیز شد خارسان .
|| ویرانه :
که توران زمین را کنند خارسان
نماند برین بوم و بر شارسان .
چنان شد دژ وباره ٔ شارسان
کزین خود نه بینی بجز خارسان .
همی گشت برگرد آن شارسان
بدستی ندید اندر آن خارسان .
خردمند مردم از آن شارسان
گزیده بهامون یکی خارسان .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 209 نمره ٔ 1435).
برآورد پرمایه ده شارسان
شد آن شارسانها کنون خارسان .
برفتند شادان بدان شارسان
کجا گشته بود آنزمان خارسان .
اگر تو بکوبی در شارسان
بشاهی نیابی مگر خارسان .
همان خارسان این سرای سپنج
که هم ناز و گنج است و هم درد و رنج .
نگه کرد جائی که بد خارسان
از او کرد خرم یکی شارسان .
من از بهر ایشان یکی شارسان
بر آرم به بومی که بد خارسان .
بگشتند برگرد آن شارسان
که بد پیش از آن سربسر خارسان .
بپیش اندر آمد یکی خارسان
پیاده ببود اندر آن کارسان .
بساشارسان گشت بیمارسان
بسا گلستان نیز شد خارسان .
|| ویرانه :
که توران زمین را کنند خارسان
نماند برین بوم و بر شارسان .
چنان شد دژ وباره ٔ شارسان
کزین خود نه بینی بجز خارسان .
همی گشت برگرد آن شارسان
بدستی ندید اندر آن خارسان .