حی
لغت‌نامه دهخدا
حی . [ ح َی ی ] (اِخ ) نامی است از نامهای خدای تعالی . زنده ٔ همیشه . (مهذب الاسماء) : هو الحی الذی لایموت .
مدبر و غنی و صانع و مقدر و حی
همه بلفظ برآویخته ست ازو بیزار.
اول دفتر بنام ایزد دانا
صانع و پروردگار حی و توانا.
و رجوع به صفات خدا شود.
مدبر و غنی و صانع و مقدر و حی
همه بلفظ برآویخته ست ازو بیزار.
اول دفتر بنام ایزد دانا
صانع و پروردگار حی و توانا.
و رجوع به صفات خدا شود.