حبیبة

حبیبة. [ ح َ ب َ ] (اِخ ) دخت سهل بن ثعلبةبن الحارث بن زیدبن ثعلبةبن غنم بن مالک . صحابی انصاری است . عمرة از او روایت کند. اهل مدینه گویند: اوست که زوجه ٔ ثابت بن قیس بن شماس بود، و از وی طلاق به خلع گرفت ولیکن جایز است که ابن حبیبة و جمیلة دخت ابی ّبن ابی سلول هر دو از ثابت بن قیس بن شماس طلاق خلع گرفته باشند. از نظر تاریخ فقه و حقوق ، ابن حجر گوید: اولین خلع در اسلام درباره ٔ این زن واقع شد و پیش از ثابت بن قیس بن شماس پیغمبر میخواست او را ازدواج کند، و چون به زنی ثابت درآمد جاریه بود و ثابت او را میزد، پس یک روز پیغمبر به او برخورد، گفت : کیستی ؟ پاسخ داد: حبیبه دخت سهل هستم . پرسید: چه خبر است ؟ گفت : لا انا و لاثابت ، پس چون ثابت بیامد، پیغمبر به او گفت : از وی چیزی بستان و رهایش کن ! حبیبة گفت : آنچه از وی گرفته ام به او باز پس دهم . و در حدیث دیگر ثابت را بدخوی خوانده و درباره ٔ مال الخلع گوید: فردت الیه حدیقته . و آن را اولین خلع در اسلام خوانده است . حبیبة پس از ثابت به زنی ابی بن کعب درآمد، و حدیث پاداش پدرو مادری که سه فرزند آنها بمیرد، او روایت کرده است . رجوع به الاستیعاب ج 2 ص 716 و الاصابة ج 8 ص 49 شود، و قاموس الاعلام ترکی در الاصابة دو تن به نام حبیبه دخت سهل آورده گوید: ابن سعد آنها را دو تن شمرده است .