حبی
لغتنامه دهخدا
حبی . [ ح ُ ] (اِخ ) ابن جاریة ثقفی . حلیف بنی زهرة من کلاب . ابن عبدالبر او را در عداد صحابه ٔ پیغمبر شمرده که روز فتح مکه مسلمانی پذیرفت و روز یمامه به قتل رسید. (قاموس الاعلام ترکی ) (تنقیح المقال ج 1 ص 254). ابن اسحاق و واقدی نیز او را یاد کرده اند. طبری گوید: وی در یوم الفتح [ فتح مکه ] اسلام آورد. ابن ماکولا نام او را حُبّی ضبط کرد و برخی حُبی ّ و برخی حَبی ّ ضبط کرده اند. (الاصابة ج 1 ص 325).