حامدلغتنامه دهخداحامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن شاذی ، مکنی به ابومحمد کشی . وی به بغداد شد و از ابراهیم بن یوسف بلخی اخی عصام و جز او روایت میکرد. و محمدبن مخلد و جز او از وی روایت کنند. (تاریخ بغداد ج 8 ص 168).
