جنگجو
لغتنامه دهخدا
جنگجو. [ ج َ ] (نف مرکب ) رزم آور. مبارز. جنگی . (فرهنگ فارسی معین ). ستیزه جو. (ناظم الاطباء) :
جنگجویان بروز پنجه و کتف
دشمنان را کشندو خوبان دوست .
|| تند و بامخاصمت . (ناظم الاطباء).
جنگجویان بروز پنجه و کتف
دشمنان را کشندو خوبان دوست .
|| تند و بامخاصمت . (ناظم الاطباء).