جفون
لغتنامه دهخدا
جفون . [ ج ُ ] (ع اِ) ج ِ جَفن . پلکهای چشم :
خاک راهی که بر او میگذری ساکن باش
که عیون است و جفون است و خدود است و قدود.
رجوع به جَفن شود.
خاک راهی که بر او میگذری ساکن باش
که عیون است و جفون است و خدود است و قدود.
رجوع به جَفن شود.