جرعه کش
لغت‌نامه دهخدا
جرعه کش . [ ج ُ ع َ / ع ِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) جرعه نوش . رجوع بجرعه کشیدن و جرعه نوش شود :
عقل جگر تفته ای است همت خشک آخوری است
جرعه کش جام او زله برخوان او.
دادگرا فلک ترا جرعه کش پیاله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه بخون چو لاله باد.
راهم مزن بوصف زلال خضر که من
از جام شاه جرعه کش حوض کوثرم .
حافظ از حشمت پرویز دگر قصه مخوان
که لبش جرعه کش خسرو شیرین من است .
خونین جگران را چه غم از ناز و نعیم است
عاشق که بود جرعه کش دوست ندیم است .
عقل جگر تفته ای است همت خشک آخوری است
جرعه کش جام او زله برخوان او.
دادگرا فلک ترا جرعه کش پیاله باد
دشمن دل سیاه تو غرقه بخون چو لاله باد.
راهم مزن بوصف زلال خضر که من
از جام شاه جرعه کش حوض کوثرم .
حافظ از حشمت پرویز دگر قصه مخوان
که لبش جرعه کش خسرو شیرین من است .
خونین جگران را چه غم از ناز و نعیم است
عاشق که بود جرعه کش دوست ندیم است .