جدالة
لغتنامه دهخدا
جدالة. [ ج َ ل َ ] (ع اِ) زمین . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
قد اَرکب ُ الاَّلةَ بعد الآلة
واَترک العاجزَ بالجَدالة.
|| زمین که ریگ تنک دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).شن زار. (یادداشت مؤلف ). || مور ریزه ها که پا برآورده باشند. || غوره ٔ خرما. || سفال سخت ناکرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
قد اَرکب ُ الاَّلةَ بعد الآلة
واَترک العاجزَ بالجَدالة.
|| زمین که ریگ تنک دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).شن زار. (یادداشت مؤلف ). || مور ریزه ها که پا برآورده باشند. || غوره ٔ خرما. || سفال سخت ناکرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).