جادوکارلغتنامه دهخداجادوکار. (ص مرکب ) جادوگر. ساحر.آنکه در مهارت و هنر جادوگر را ماند : در کارگاه جادوکار از عالم شمشیر میناکار. (آنندراج ).چون شد آراسته بنقش و نگارروی این کارگاه جادوکار.امیرخسرو.
