تیغ برآوردن
لغت‌نامه دهخدا
تیغ برآوردن . [ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) تیغ علم کردن . (آنندراج ). شمشیر برکشیدن . تیغ برکشیدن :
جائی که تیغ قهر برآرد مهابتت
ویران کند به سیل عدم جنت سبا.
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته ٔ دل زنده که بر یکدگر افتاد.
|| نورافشانی کردن . پرتو افکندن :
تیغ برآور هله ای آفتاب
نور ده این گوشه ٔ ویرانه را.
جائی که تیغ قهر برآرد مهابتت
ویران کند به سیل عدم جنت سبا.
مژگان تو تا تیغ جهانگیر برآورد
بس کشته ٔ دل زنده که بر یکدگر افتاد.
|| نورافشانی کردن . پرتو افکندن :
تیغ برآور هله ای آفتاب
نور ده این گوشه ٔ ویرانه را.