تیزهمت
لغتنامه دهخدا
تیزهمت . [ هَِ م ْ م َ ] (ص مرکب ) قوی همت . کسی که همتی قوی دارد. بلندهمت :
اول از بهر آن طلبکاری
خواست از تیزهمتان یاری .
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
اول از بهر آن طلبکاری
خواست از تیزهمتان یاری .
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.