تیره خاکدان
لغتنامه دهخدا
تیره خاکدان . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) کنایه از دنیای فانی است . (آنندراج ). تیره خاک . دنی . (ناظم الاطباء) :
فلسی شمر ممالک این سبز بارگاه
صفری شمر فذلک این تیره خاکدان .
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
فلسی شمر ممالک این سبز بارگاه
صفری شمر فذلک این تیره خاکدان .
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.