تپان

تپان . [ ت َ ] (نف ) لرزان . مضطرب . بی آرام :
ز نعره تپان گشت بر چرخ هور
بدیگر جهان جنبش افتاد و شور.

اسدی (گرشاسبنامه ٔ).

|| تپاننده . || (اِ) چکشی که بدان کلوخ را خرد میکنند. (ناظم الاطباء). رجوع به فرهنگ شعوری ج ا ورق 286 ب ) شود.