توبه فریب

توبه فریب . [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) آنکه توبه کرده را فریب دهد و او را به شکستن توبه ترغیب نماید. فریب دهنده ٔ تائب . تشویق کننده ٔ توبه کرده در ارتکاب گناه تازه :
مست نوازی چوگل بوستان
توبه فریبی چو مل دوستان .

نظامی .

رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.