توبه شکسته

توبه شکسته . [ ت َ /تُو ب َ / ب ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بازگشته به گناه . سر باززده از توبه و عهد و میثاق . کسی که توبه ٔ خود را با گناه تازه باطل کرده باشد :
عاشقی توبه شکسته همچو من
از طواف خمستان آمد برون .

خاقانی .

رجوع به توبه شکستن و توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.