تهنیت گویان
لغتنامه دهخدا
تهنیت گویان . [ ت َ ی َ ] (ق مرکب ) در حال مبارکباد گفتن :
که پندارم نگار سروبالا
در این دم تهنیت گویان درآید.
رجوع به تهنیت و دیگر ترکیبهای آن شود.
که پندارم نگار سروبالا
در این دم تهنیت گویان درآید.
رجوع به تهنیت و دیگر ترکیبهای آن شود.