تنگ دهانی
لغتنامه دهخدا
تنگ دهانی . [ ت َ دَ ] (حامص مرکب ) حالت تنگ دهان :
تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی .
رجوع به تنگ دهان و تنگ دهن و تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.
تشبیه دهانت نتوان کرد به غنچه
هرگز نبود غنچه بدین تنگ دهانی .
رجوع به تنگ دهان و تنگ دهن و تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.