تن اندرافکندن
لغتنامه دهخدا
تن اندرافکندن . [ ت َ اَ دَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) تن برافکندن . تن افکندن . حمله بردن :
به شهر اندرافکند تن با سپاه
فروزد به باره درفش سیاه .
رجوع به تن افکندن و تن برافکندن شود.
به شهر اندرافکند تن با سپاه
فروزد به باره درفش سیاه .
رجوع به تن افکندن و تن برافکندن شود.