تلاوت
لغتنامه دهخدا
تلاوت . [ ت ِ وَ] (ع مص ) تلاوة. خواندن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). خواندن قرآن و جز آن . (آنندراج ). خواندن با قرائت و اندیشه و تأمل . (ناظم الاطباء) :
اگر خدای جهان را سمیع می دانی
مکن بلند برای خدا تلاوت را.
رجوع به تلاوة شود.
اگر خدای جهان را سمیع می دانی
مکن بلند برای خدا تلاوت را.
رجوع به تلاوة شود.