تفاخر کردن
لغتنامه دهخدا
تفاخر کردن . [ ت َ خ ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مباهات کردن . نازیدن . فخر کردن . بخود بالیدن :
همین کنند تفاخر ز خدمت سلطان
یکی سپهر دوم انجم و سوم ارکان .
چه تفاخر کنی بنام پدر
چون ندانی نهاد گام پدر.
همین کنند تفاخر ز خدمت سلطان
یکی سپهر دوم انجم و سوم ارکان .
چه تفاخر کنی بنام پدر
چون ندانی نهاد گام پدر.