تجار
لغت‌نامه دهخدا
تجار. [ ت ِ ] (ع اِ) تُجّار. تَجَر. تُجُر. ج ِ تاجر. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). بازرگان . (منتهی الارب ) :
بدان ره اندر معروف شهرهایی بود
تهی ز مردم و انباشته ز مال تجار.
|| می فروش . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). رجوع به تجر و ماده ٔ بعد و تاجر شود.
بدان ره اندر معروف شهرهایی بود
تهی ز مردم و انباشته ز مال تجار.
|| می فروش . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). رجوع به تجر و ماده ٔ بعد و تاجر شود.