تبه کار

تبه کار. [ ت َ ب َه ْ ] (ص مرکب ) گنه کار و ضایعکار. (ناظم الاطباء). تباه کار :
تبه کار را چاره باید گزید
که آسان ترین چاره آید پدید.

(گرشاسبنامه ).

رجوع به تباه کار شود.