تاباک
لغتنامه دهخدا
تاباک . (اِ) تپیدن و اضطراب و بیقراری و تب داشتن و مصدر آن تپیدن و بطاء معرب است . (آنندراج ذیل تاپاک ) :
از غم و غصه دل دشمنت باد
گاه در تاباک و گاهی در سنخج .
رجوع به تاپاک در همین لغت نامه شود.
از غم و غصه دل دشمنت باد
گاه در تاباک و گاهی در سنخج .
رجوع به تاپاک در همین لغت نامه شود.