بیگاری
لغت‌نامه دهخدا
بیگاری . (حامص ) نسبت به بیگار است . کار اجباری بی مزد. (یادداشت مؤلف ). کار بی مزد. کار رایگان . سخره . شاکار. شایگان :
از عبدالملک نقاش مهندس شنودم که روزی پیش سرهنگ بوعلی کوتوال گفت هفت بار هزار هزار درم نفقات شده است بوعلی گفت مرا معلوم است که دو چندین حشر و بیگاری بوده است و همه بعلم من بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 508). این کوشک بچهار سال برآمد و برون از حدنفقات کرد و حشر و مرد بیگاری به اضعاف آن آمد. (تاریخ بیهقی ص 508).
منشین بی کار از آنکه بیگاری
به زانکه کنی بخیره بی کاری .
من ز بیگاری ارچه در کارم
بسلاح تو میکنم پیکار.
- امثال :
بیگاری بهتر که بی کاری . بیگاری به که بی کاری .
بیگاری به از بیکاری است . (انجمن آرا).
- به بیگاری گرفتن ؛ به سخره گرفتن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به بیگار شود.
از عبدالملک نقاش مهندس شنودم که روزی پیش سرهنگ بوعلی کوتوال گفت هفت بار هزار هزار درم نفقات شده است بوعلی گفت مرا معلوم است که دو چندین حشر و بیگاری بوده است و همه بعلم من بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 508). این کوشک بچهار سال برآمد و برون از حدنفقات کرد و حشر و مرد بیگاری به اضعاف آن آمد. (تاریخ بیهقی ص 508).
منشین بی کار از آنکه بیگاری
به زانکه کنی بخیره بی کاری .
من ز بیگاری ارچه در کارم
بسلاح تو میکنم پیکار.
- امثال :
بیگاری بهتر که بی کاری . بیگاری به که بی کاری .
بیگاری به از بیکاری است . (انجمن آرا).
- به بیگاری گرفتن ؛ به سخره گرفتن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به بیگار شود.