بیسودن
لغت‌نامه دهخدا
بیسودن . [ دَ ] (مص ) بمعنی سودن . (از جهانگیری ). لمس کردن . دریافتن :
بخاک وادی آن چهره ای که آبله کرد
بآستین حریر ارچه نرم بیسودی .
کوه بیسود زخم تیرش گفت
صاعقه است این نه شیر واغوثا.
اما این کلمه دگرگون شده ٔ ببسودن است . رجوع به ببسودن و سودن شود.
بخاک وادی آن چهره ای که آبله کرد
بآستین حریر ارچه نرم بیسودی .
کوه بیسود زخم تیرش گفت
صاعقه است این نه شیر واغوثا.
اما این کلمه دگرگون شده ٔ ببسودن است . رجوع به ببسودن و سودن شود.